Forum eBook AudioBook Książki w PDF, MP3! Download'uj! Recenzuj za darmo! Strona Główna eBook AudioBook Książki w PDF, MP3! Download'uj! Recenzuj za darmo!
eBooki AudioBooki eKsiążki Gazety Czasopisma! Ściągaj fragmenty i recenzuj! Rapidshare Torrent p2p Warez RS Megaupload Peb 4shared chomikuj - nie wchodzą w rachubę! Mamy: Obyczajowe Sci-Fi Romanse Ekonomiczne Prawne Fantasy Lektury Słuchowiska!
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy    GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Senność - Wojciech Kuczok

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum eBook AudioBook Książki w PDF, MP3! Download'uj! Recenzuj za darmo! Strona Główna -> AudioBooki, Książki Audio, Słuchowiska w mp3
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
superczytelnia
Administrator


Dołączył: 21 Lut 2008
Posty: 2580
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Czw 9:14, 04 Wrz 2008    Temat postu: Senność - Wojciech Kuczok

[link widoczny dla zalogowanych]

Nowa powieść Wojciecha Kuczoka to historia trzech mężczyzn. Adam jest młodym lekarzem szukającym partnera, który zaspokoi jego potrzebę miłości. Robert to pisarz w kryzysie wyczekujący powrotu sił twórczych. „Pan Mąż”, trzeci z bohaterów, jest dyrektorem banku i… i mężem swojej żony, gwiazdy teatralnej, z którą bardzo chciałby mieć syna. Codzienne życie każdego z nich naznaczone jest niespełnieniem. Żaden nie ma dość siły, aby osiągnąć to, czego pragnie. Zbieg okoliczności sprawia, że ich powikłane losy splatają się. I to wytrąca ich z letargu. Senność jest opowieścią na wskroś filmową. Pisana równolegle ze scenariuszem pod tym samym tytułem, wiernie oddaje perypetie bohaterów, z którymi zetkną się widzowie w kinach. Jednak, jak powiada sam autor, „pisarz ma tę przewagę nad reżyserem, że przestrzeń pozakadrowa nie musi pozostawać w strefie domysłów widza; w książce wolno zmieścić wszystko to, na co w filmie zabrakło miejsca”. W tej przestrzeni, jak zwykle u Kuczoka, dzieje się bardzo dużo. Znakomitego efektu dopełnia język powieści, precyzyjny i błyskotliwy.

____________
Czytaj...


Adam jest zmęczony, wciąż niewiele miejsc się
zwalnia, ludzie cuchną słodko-kwaśnym potem, wcho-
dzą i wychodzą, Adam usiadłby, ale wie, że wymiana
staruszek na przystankach nie pozwoli mu przysiąść na
dłuższą chwilę w spokoju, będzie musiał ustąpić miej-
sca albo udawać, że zasnął, wysłuchiwać pochrząkiwań,
stękań, westchnień, litanii do Jezusa Marii Boga Święte-
go, więc woli poczekać, aż autobus wyjedzie za miasto,
może sobie jeszcze trochę postać, och, dzisiaj może się
jeszcze pomęczyć, dziś wiele by zniósł w związku z tym,
co wreszcie się udało definitywnie zakończyć, dopeł-
nić, usankcjonować: Adam przed godziną przestał być
studentem. Niby nic, formalność, a jednak wzruszył się
wagą tak zwanej chwili historycznej; gdybyż życie skła-
dało się wyłącznie z takich formalności, gdybyż wzru-
szenie towarzyszące tak zwanym chwilom historycz-
nym znane było wszystkim ludziom, myśli Adam, świat
byłby przyjazny, być może nawet nieznośnie przyjazny,
być może nawet tłumy rozanielonych permanentnym
wzruszeniem ludzi zadusiłyby się w przyjaznym uści-
sku, tymczasem jednak Adam czuje się z siebie zadowo-
lony, przestał być studentem, a razem z nim tego dnia
zdało egzamin jeszcze kilkanaście osób z roku, Adam
przyszedł dość późno, żeby nie czekać godzinami, nie
denerwować się, poza tym wolał być sam, wszedł, zdał,
i przyjął gratulacje. Jeden z profesorów, ten, który miał
na niego oko przez całe studia (nie było to oko przyja-
zne), ścisnął mu dłoń nieco mocniej niż inni, ściskał ją
też nieco dłużej, właściwie to wyraźnie dłużej, na tyle
długo, by Adam poczuł się zmieszany, zawstydzony, pro-
fesor ściskał tak długo, aż Adam się spłonił, zarumienił,
wtedy profesor, ten, co łypał na niego nieprzyjaznym
okiem przez całe studia, zapytał (ale tak jakby na stro-
nie, w kierunku profesorów): „A co pan taki nieśmiały?”,
i wciąż nie przestając mu dłoni ściskać, niby gratulacyj-
nie (Adam czuł, że to uścisk wrogi, natrętny, zbyt silny),
dodał: „Więcej śmiałości, drogi panie, będzie pan teraz
leczył ludzi, nie może pan być taki płochliwy”, i zachi-
chotał w stronę profesorów, wymuszając i na nich chi-
chot, i wciąż jeszcze trzymając dłoń Adama, czując nad
nim władzę, bo Adam nie bardzo miał pomysł, jak się
wyswobodzić, profesor mrugnął tym swoim okiem od
wielu lat mającym nieprzyjazne baczenie, mrugnął do
Adama tak obleśnie, tak wulgarnie, tak antyporozumie-
wawczo, że Adam, mdłości powstrzymując, wyszarpnął
dłoń niezgrabnie, aż komisji chichot zamarł na ustach.
Adam, wyswobodziwszy się od dłoni, oka i chichotu,
ukłonił się i wyszedł, i z każdym kolejnym krokiem czuł
silniejsze zadowolenie, wszak wszystko dobiegło końca,
po raz ostatni wróci z Akademii autobusem do domu,
po raz pierwszy będzie nim jechał jako dyplomowany
naprawiacz ciał, a ściślej mówiąc, kości, oto więc pozo-
stając w cudownej aurze namaszczenia, uwiesił się na
uchwycie i czeka cierpliwie, aż autobus wyjedzie za mia-
sto. Adam śmiało spoziera na pasażerów, czując, że jego
nastrój uwznioślony udzielić się może temu i owemu,
czuje, że spoglądając na ludzi śmiało, pewnie i wzniośle
(choć nie wyniośle), panuje nad ich spojrzeniami, po-
strzegając ich z perspektywy człowieka śmiałego, pew-
nego i uwznioślonego, włada ich postrzeganiem; Adam
rozważa, na ile taka sugestia jest trwała, rozmyśla, o ileż
łatwiej jest żyć ludziom, którzy zachowują pełnię kon-
troli nad tak zwanym pierwszym wrażeniem, o ile lżej
jest żyć ludziom, którzy robią dobre wrażenie, odwza-
jemniają spojrzenia, uśmiechy, głowę trzymają lekko za-
dartą do góry, podbródek wysoko, odważnie, wzniośle
(choć nie wyniośle); lecz oto do autobusu wchodzi chło-
piec, a nawet mężczyzna.
Ładny, a nawet przystojny chłopiec, a nawet męż-
czyzna siada pod oknem, ot tak sobie, bezrefleksyjnie,
zdrowo, normalnie siada, chociaż wciąż jeszcze wy-
miana staruszek i niewiele miejsc wolnych, on w chło-
pięcym swym roztargnieniu, a nawet męskiej bezpar-
donowości klapie na siedzenie, jeszcze swoje klapnię-
cie wzmacniając westchnieniem, jak to mu dobrze się
zasiadło, jaka to rozkosz dla jego chłopięco-męskich
nóg, zdrowych i silnych, jednakowoż nielubiących stać
po próżnicy; Adam zauważa w chłopcu pewien rodzaj,
jak by to nazwać, myśli, pragmatyczności, o tak, Adam
jest zauroczony pragmatyzmem chłopca, a nawet męż-
czyzny, który sprawia wrażenie, jakby obliczył sobie,
że nie powinien marnotrawić energii na stanie w au-
tobusie, jeśli choć jedno miejsce jest wolne, chłopiec,
a nawet mężczyzna robi na Adamie dobre wrażenie,
jest władcą pierwszego wrażenia, tym swoim pewnym
i wzniosłym niemalże zajęciem wolnego miejsca dowo-
dzi, że w jego zdrowym chłopięco-męskim umyśle nie
ma miejsca na zbyteczne rozterki, przez jego chłopię-
cą, a nawet męską myśl nigdy nie przemknął dylemat,
czy można usiąść, skoro staruszki, czy raczej możliwość
staruszek, staruszki potencjalne, czają się i dybią na sie-
dzenie. Adam nie może się oprzeć widokowi chłopca,
a nawet mężczyzny, wpatruje się w niego ukradkiem,
póki nie napotyka wzroku chłopca, a nawet mężczyzny
odbitego w szybie, spotkanie tego spojrzenia Adam
uznaje za antycypację spotkania bardziej bezpośred-
niego, Adam wiedziony jest przeczuciem, że chłopiec,
a nawet mężczyzna zaprosił go swoim odbitym spojrze-
niem na miejsce obok siebie, a może tylko dał przyzwo-
lenie, Adamowi to wystarcza, za przyzwoleniem przy-
siada się więc obok, mimo staruszek, których akurat nie
ma, ale w każdej chwili mogą etc. Przysiada się, ale nie
wie, co dalej, chłopiec jest obok i mężczyzna jest obok,
Adam nie wie, do kogo zwrócić się najpierw, na kogo
spojrzeć w pierwszej kolejności, na chłopca w mężczyź-
nie czy też na mężczyznę w chłopcu, nie może się zde-
cydować i wcale na nich nie patrzy, rękę tylko kładzie na
siedzeniu tuż obok męskiej ręki chłopca, kładzie i czeka,
czy chłopiec w mężczyźnie drgnie, czy też mężczyzna
w chłopcu się wzdrygnie. Adam łapie się na myśli, która
go nieco peszy i przestrasza, oto bowiem zdrowym sil-
nym buhajowatym samczym i bóg wie na jakie jeszcze
sposoby męskim chłopcem zachwycony, chciałby móc
go leczyć, chciałby, żeby ten mocny, rześki i krzepki
byczek miał jakieś małe stłuczonko, drobne zwichniąt-
ko, ewentualnie nieskomplikowane złamanko, Adam
mógłby wtedy dotykać go w sposób jawny i uprawnio-
ny, chłopiec, a nawet mężczyzna powierzyłby mu wtedy
swoje kości, a nawet ciało, byłby mężczyzną obdarza-
jącym Adama chłopięcym zaufaniem, Adam zaś nama-
cywałby, opukiwałby, nastawiałby, naprawiałby chłopię-
cość w męskości, lecz mężczyzna o chłopięcej kondycji,
młodzieńczym zdrowiem promienny, pozostaje dla Ada-
ma nietykalny, można tylko, siedząc u jego boku, napa-
wać się skrycie, rezonować wewnętrznie, pomrukiwać
ksobnie, gęsią skórkę chowając pod rękawem kurtki.
Adam przymyka oczy i czuje męskość chłopca u swe-
go boku, sam jest przybocznym, parobkiem chłopca,
giermkiem mężczyzny, chciałby usłyszeć od niego ja-
kiś rozkaz wypowiedziany głosem gromkim i niezno-
szącym sprzeciwu, chciałby spełnić go nie dość szybko
i zostać karnie uderzonym, albo wypełnić go sprawnie
i otrzymać pochwałę; Adam roi sobie siebie u boku
męskiego chłopca i nawet nie zauważa, kiedy porusza
małym palcem, dotykając jego dłoni. Chłopiec, a nawet
mężczyzna reaguje natychmiast, spogląda na Adama
z dezaprobatą, wstaje i przechodzi na koniec autobu-
su, który już dojeżdża do przystanku, tam chłopiec

[link widoczny dla zalogowanych]


Ostatnio zmieniony przez superczytelnia dnia Pon 23:38, 08 Gru 2008, w całości zmieniany 2 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum eBook AudioBook Książki w PDF, MP3! Download'uj! Recenzuj za darmo! Strona Główna -> AudioBooki, Książki Audio, Słuchowiska w mp3
Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001 - 2005 phpBB Group
Theme ACID v. 2.0.20 par HEDONISM
Regulamin